Annerigt reist, samen met haar vriend Melvin, al 10 maanden door Europa in hun zelf omgebouwde bus. Lees hun vanlife verhaal hier en volg ze live via hun instagram: @amersfoorters.on.the.road
Vanlife, eerlijk gezegd had ik tot een jaar geleden nog nooit van die term gehoord. Tuurlijk, onderweg naar Zuid Frankrijk voor de zomervakantie zag ik vaak genoeg campers rijden. Die campers gingen altijd gepaard met pensionado’s achter het stuur, elektrische fietsen achterop en een aanhangwagentje met een Smart erop. De ene camper was nog groter dan de andere. Het leek mij helemaal niks, zo’n groot ding wat je altijd overal mee naar toe moet nemen. Absoluut niet praktisch als je een schattig Italiaans plaatsje in wilt en op de camping moet je altijd je tafel en stoelen achterlaten, anders ben je je plekje kwijt. Nee, ik ging liever met de tent op vakantie.
Backpack verruild voor een camper
Tot zo’n 10 maanden geleden. Mijn vriend (Melvin) en ik zouden op wereldreis gaan, maar door Corona moesten we voor de zoveelste keer de plannen omgooien. Melvin opperde om met een camper door Europa te gaan trekken, dan konden we in ieder geval gaan reizen. Nog helemaal niet enthousiast begon ik mij erin te verdiepen en ontdekte zo ‘vanlife’. Iets wat de afgelopen jaren ontzettend populair is geworden, juist onder twintigers en dertigers. Met een (zelf)omgebouwde bus de mooiste plekjes van ons continent bezoeken. Hoe meer ik erover las, hoe enthousiaster ik werd, en nu reis ik zelf al zo’n vier maanden in een campertje rond.
In dit gastblog vertel ik je wat het reizen in een bus zo fantastisch maakt en waarom je het in ieder geval één keer moet proberen.
Waarom vanlife dé manier van reizen is
De belangrijkste reden waarom je eigenlijk morgen nog een bus zou moeten kopen, is het gevoel van vrijheid dat het oplevert. Je bepaalt zelf het tempo van je reis en bent hiermee niet gebonden aan het openbaar vervoer of een slaapmogelijkheid.
Wanneer je op een plek staat die je leuk vindt, kan je langer blijven en als het je niet bevalt ga je gewoon weer door. Zo brachten wij 4 nachten in Lekeito door, terwijl we eigenlijk maar 1 nacht zouden blijven.
Lekeito is zo’n dorpje wat buiten de gebruikelijke route ligt en je normaal dus over zou slaan. Maar het had iets heel gezelligs, met de lokale bevolking die hun leven op straat leidde en overvolle terrassen
Ook in de omgeving was van alles te doen, met mooie wandelingen en fietsroutes die er liepen.
Op andere plekken hebben wij korter gestaan dan we van te voren hadden gedacht, doordat het regende, koud was of het gewoonweg niet zo leuk bleek te zijn.
Slow travel of juist doorpakken?
Ons reistempo ligt vrij laag. We blijven meestal 2 of 3 nachten op een plek en rijden (bijna) nooit meer dan 200 kilometer. Zelfs dat is al veel. Als we ergens staan, bekijken we het plaatsje, gaan fietsen of maken een mooie hike, eten we lekker en laten ons vooral verrassen. Hierdoor zien we veel van de omgeving en niet alleen maar de hoogtepunten.
Waar ik vroeger dacht dat het onhandig was om in een camper te reizen, omdat je dan altijd je hele hebben en houden overal mee naar toe moet nemen, heb ik nu gemerkt dat dit best mee valt. Je moet er alleen een beetje rekening mee houden. Zo doen wij de boodschappen als we van de ene plek naar de andere reizen, of we zorgen ervoor dat we op loop of fietsafstand van een dorpje staan.
Als we een highlight willen bezoeken, doen we dat wanneer we van de ene naar de andere plek reizen. Zo komt het eigenlijk bijna nooit voor dat we ons slaapplekje af moeten zetten met de tafel en stoelen.
Het ultieme gevoel van vrijheid, maar waar slaap je dan?
Met de camper heb je een ontzettende vrijheid om te gaan en staan waar je zelf wilt. Je kan dus ook van de gebaande paden af en op zoek naar de mooiste plekjes.
In Europa zijn er ontzettend veel van die plekken via de App Park4night gebundeld. Bij steden en dorpjes heb je vaak gratis parkeerplekken, of een betaalde camperplek met iets meer voorzieningen (water, douche, wc).
Ook zijn er veel boeren die hun land aanbieden. Zo kan je de ene dag helemaal alleen tussen de wijnranken staan, terwijl je de volgende nacht met drie andere camperaars bij iemand op het erf slaapt.
Ik vond dit zelf in het begin eerlijk gezegd een beetje gek. Het voelde onnatuurlijk om zomaar bij vreemden op het terrein te gaan staan en daar gebruik te maken van de badkamer die ze aanbieden. Maar het heeft ook iets heel leuks. Je hebt een gesprekje en leert zo van alles over de omgeving en de cultuur.
Zo nam een bramenboer ons mee op zijn dagelijkse (zeer vroege) fietstocht door de omgeving, leerde we tijdens een overnachtig tussen appelbomen hoe je cider maakt en zijn we omvergeblazen door de gastvrijheid van een Portugees gezin.
Een van de mooiste plekken waar wij tot nu toe hebben gestaan, was op een hoge klif aan de Noord Spaanse kust. Onder de klif lag een baaitje omgeven door hoge rotsen. Het water was helder blauw en het zand parelwit. Het voelde alsof we op een tropisch eiland liepen. Dit was zo’n plekje waar je niet komt als je met de auto of het vliegtuig op vakantie gaat. En nu werd het gewoon onze achtertuin. We kookten bij de zonsondergang, keken ‘s avonds naar de heldere sterrenhemel en hadden ‘s ochtends het uitzicht vrijwel voor ons alleen.
Vanlife: parkeren waar je wil en genieten, of niet?
Wildkamperen mag officieel alleen in Scandinavië, Groot Brittannië en in Zwitserland boven de 2000 meter. Toch wordt het in veel landen gedoogd, tenminste zolang je je gedraagt als een personenauto. Dit betekent ‘s avonds je tafel en stoelen binnen halen en ook niet je waslijntje ophangen. Toen ik hierover las klonk het fantastisch, de bus ergens ver van de bewoonde wereld neerzetten, ‘s avonds naar de sterrenhemel kijken en de volgende ochtend met een prachtig uitzicht wakker worden.
Toch moest ik wel even een drempel over voordat ik dit durfde. Want wat als de politie ons midden in de nacht weg zou sturen? Of als er hangjongeren kwamen? Of als we beroofd zouden worden?
Je snapt het misschien al, de eerste avond wildkamperen heb ik de hele nacht geen oog dichtgedaan, want hoorde ik daar geen auto? Of waren dat stemmen? Klopte er iemand op de deur?
Maar het uitzicht de volgende ochtend maakte alles goed. De achterdeuren werden opengeslagen en met een kopje koffie konden we genieten van de opkomende zon. Natuurlijk lees je wel eens verhalen van mensen die wel weggestuurd worden of een boete krijgen, maar zolang je je netjes gedraagt, je troep opruimt en niet in een beschermd natuurpark gaat staan, geeft wildkamperen een heerlijk vrij gevoel! Hoe fijn is het, dat je op die mooie klif aan zee, of op die hoge berg, je busje neer kan zetten en er de nacht kan doorbrengen?!
Camper of toch liever een backpack?
Wat mij leuk leek aan het reizen met een backpack en het slapen in hostels, was dat je daarbij andere mensen kan ontmoeten. Het uitwisselen van verhalen, geven van goede tips voor bijzondere plekjes en het gewoon gezellig kletsen was iets wat mij wel aansprak.
Toen wij aan dit avontuur begonnen, had ik geen idee hoe makkelijk dat zou gaan met een camper. Eerlijk is eerlijk, in Noord Frankrijk waren het vooral de gepensioneerden die wij tegenkwamen. Maar hoe verder we naar het zuiden reden, hoe meer mensen wij ontmoetten die ook door Europa trokken. Sommigen die net als wij een lange reis maakten, andere voor een vakantie van 3 weken en weer andere die permanent in hun camper woonden. Door verhalen van anderen, zijn wij op plekjes gekomen die we anders misschien niet eens hadden gezien.
Toen we 10 maanden geleden begonnen met het plannen van deze reis, had ik behoorlijk wat twijfels. Lukte dat wel, met z’n tweeën in zo’n kleine ruimte leven? Is Europa wel afwisselend genoeg? Is het niet veel duurder dan bijvoorbeeld Azië? En zo kon ik nog wel even doorgaan.
Inmiddels ben ik erachter dat leven op 6 vierkante meter prima gaat. Natuurlijk moet het niet te vaak regenen, maar als het droog is heb je er een grote achtertuin bij.
Ik leef nu veel meer buiten dan dat ik in Nederland deed en hierdoor heb je alle ruimte. Wel belangrijk blijft het om het stuk grond waar je gebruik van maakt netjes achter te laten en met zorg mee om te gaan.
Vanlife, zo ontdek je de schoonheid van Europa
Europa is veel gevarieerder dan ik van te voren had gedacht. Je kan ‘s ochtends beginnen aan de groene Noord Spaanse kust en nog geen twee uur later wandelen naar 2000 meter hoge toppen van de Picos de Europe.
Nog geen 300 kilometer verderop waan je je in een woestijnlandschap en weer twee uur verderop bevindt je je tussen de wijnranken van de Douro vallei. We hebben (pas) 6000 kilometer gereden, maar nu al ontelbaar veel verschillende landschappen gezien. En die kosten? Die vallen eigenlijk best wel mee.
Ik zou nog wel heel wat pagina’s erbij kunnen schrijven over het Vanlife, maar eigenlijk zou je het zelf gewoon een keer moeten proberen. Nieuwsgierig of vragen? stuur Annerigt een berichtje of volg hun avonturen via Instagram!
Zelf ook eens op avontuur in een camper? Via CamperDays huur je een camper en trek je zelf een paar weken door Europa.
